Artikel: Wat komt er na danstechniek?

Dit artikel verscheen in de septembereditie van de Dévoilée nieuwsbrief. Veel leesplezier!

Techniek… en dan?

Ik ben een perfectionist en ik ben graag goed in wat ik doe. Toen ik in 2003 begon met buikdansen bij Samyra, stond ik zoals zovele beginnende danseressen versteld van wat ik in de spiegel zag: een meisje dat vrouwelijke bewegingen probeerde te maken, een beetje houterig maar vooral heel onwennig. Het duurde verschillende lessen voor ik me wat op mijn gemak voelde. En het duurde nog heel wat meer lessen voor de danstechniek vertrouwd voelde.

Ik heb de lessenreeks voor beginners wel 5 keer gevolgd. Ik bleef me telkens opnieuw inschrijven voor het beginnersniveau omdat ik de techniek loepzuiver wou beheersen. Achteraf gezien denk ik dat ik de successen uit mijn danscarrière voor een groot deel aan deze koppigheid te danken heb: door het blijven oefenen van de bewegingen die aan de basis liggen van alle gevorderde technieken.

Voor mij staat het buiten discussie dat een goede techniekbeheersing in eender welke kunstvorm een absolute vereiste is. Je wil dat het publiek kan genieten van je vertolking zonder je kunde in vraag te stellen. De sleutel daartoe is om zoveel bezig te zijn met het verfijnen van je techniek, dat je bewegingen een deel van jezelf worden en je er niet meer hoeft bij stil te staan. Dan kan je het loslaten en creëer je ruimte voor méér.  Dan geef je het publiek de ruimte om verder te kijken dan de bewegingen zelf, omdat je er zelf minder mee bezig bent.

Omdat dans een uiting van emoties is, voel je als toeschouwer onbewust aan hoe de danser(es) zich voelt. Is er onzekerheid, angst, schaamte misschien? Als je als performer weet dat je blindelings kan vertrouwen op je techniek, ben je klaar om een extra dimensie toe te voegen aan je optreden: emotie.

Dansen is voor mij het in beeld brengen van een muzikaal verhaal, volgens je eigen interpretatie. Je eigen emoties die opgeroepen worden (door de muziek, door een ervaring, misschien door een droom of een fantasie) op zo’n manier vertalen naar bewegingen en expressie zodat je publiek begrijpt hoe je je voelt. De toeschouwers horen de muziek dan zoals jij die hoort, en voelen zich hoe jij je voelt. Dan ontstaat er een verbondenheid… of “tarab”.

Maar… dat is geen techniek. Emoties zijn niet iets wat je kan drillen. Wat onontbeerlijk is om die extra laag van gevoel in je performance te leggen, is het vermogen om je emoties te identificeren, te erkennen en ermee te kunnen omgaan. Je kan geen verdriet, vreugde, verlangen,… in je dans brengen als je niet weet hoe dat voelt.

Of als je wel weet hoe dat voelt, maar om een of andere reden die gevoelens geen plaats kan geven. Stel dat je met rauw liefdesverdriet zit, en je gaat een nummer dansen dat over prille verliefdheid gaat. Dat botst, en dat zal je publiek ook voelen: je optreden zal authenticiteit missen.

Om te kunnen putten uit die betekenisvolle emoties, is het noodzakelijk om vertrouwd te worden met je eigen gevoelswereld – en dit overstijgt elke les danstechniek. Op zoek gaan naar jezelf en jezelf leren kennen op een dieper niveau. Het klinkt zwaar, maar dat hoeft het niet te zijn. Je de eenvoudige vraag stellen “Hoe voel ik me nu, en hoe komt dat?” kan al heel wat teweegbrengen. Je bewust worden van je emoties wil niet zeggen dat je je erdoor laat meeslepen, integendeel!

Zelf ben ik al enkele jaren bezig met “soul searching” en zelfontwikkeling. Door te coachen en zelf gecoacht te worden, leer ik telkens nieuwe onderdeeltjes van mezelf kennen en appreciëren, waardoor ik me beter in mijn vel voel op het podium. Ik leer mijn eigen waarden kennen, en daardoor weet ik wat ik zelf belangrijk vind. Ik hoef me niet in alle richtingen te wringen om mijn publiek een plezier te doen. Ik weet waar ik voor sta en dat probeer ik zo authentiek mogelijk te brengen. Zo “echt” mogelijk. En omdat dat volledig uit mezelf komt, vind ik dat perfect.

Queenie organiseert een coachingstraject voor een kleine groep dansers, dat loopt van november 2016 tot januari 2017. In dit traject staat niet het dansen centraal, maar wel wat erachter schuilt. Mentale belemmeringen waar elke creatieveling mee te maken krijgt, zoals onzekerheid en angst, maar ook lichamelijke aspecten zoals houding en ademhaling komen aan bod. Daarnaast coacht Queenie je ook over je eigen werkpunten, zoals bijvoorbeeld het plannen van je oefensessies of het ontdekken van je eigen stijl; waar jij voor wil staan. Voor meer info kan je gaan naar www.belly-dance.be/groepstraject